Większość ludzi słyszała już o THC. Szczególnie w połączeniu z marihuaną i haszyszem THC to często pojawiający się termin. Jednak niewielu wie, czym dokładnie jest THC, do czego ono służy i jakie ma właściwości. THC, znany również jako Tetrahydrocannabinol, to główny składnik aktywny cannabisu.
Po raz pierwszy został on odizolowany w 1964 roku w Instytucie Naukowym Weizmanna w Izraelu przez Raphaela Mechoulama. Jest to związek chemiczny, który zalicza się do grupy psychoaktywnych cannabinoidów, czyli jest odpowiedzialny za wywoływanie rauszu po spożyciu marihuany. Z tego względu w większości krajów, nie tylko Unii Europejskiej, ale i też innych kontynentów, tetrahydrocannabinol oraz produkty, w których jest zawarty, są prawnie zakazane. Oczywiście istnieją od tych zakazów wyjątki, jak na przykład w sektorze medycznym.
Gdzie Występuje Tetrahydrocannabinol?
Tetrahydrocannabinol, czyli THC, należy do grupy cannabinoidów. Oznacza to oczywiście, że THC znajdziemy tylko tam, gdzie natkniemy się na cannabinoidy. Z reguły dzieje się tak u roślin konopi, u których THC jako główna substancja jest odpowiedzialna za wywołanie rauszu. Nawet w roślinach konopi przemysłowej, która zdecydowanie nie nadaje się do użytku jako narkotyk, zawarte jest THC, ale w bardzo małych dawkach. Dlatego konopia przemysłowa nie jest w stanie wywołać efektu psychoaktywnego. W innych roślinach THC w ogóle nie występuje. Możliwe jest jednak syntetyczne stworzenie tetrahydrocannabinol, np. do produkcji leków, jakim jest dronabinol. Jest to jednak bardzo praco- i czasochłonny proces i możliwy jedynie w naukowych laboratoriach. THC jest zatem ekskluzywnym, chemicznym związkiem, który występuje wyłącznie w roślinie konopi. Szczególnie bogate w THC są niezapylone, żeńskie kwiatostany (około 6 do 20%), w pozostałej części rośliny poziom THC jest o wiele niższy (prawie 1%), w nasionach konopi nie ma go w ogóle. Natomiast liście w okolicach kwiatów zawierają około 5–6% THC. Żeńskie i męskie rośliny bardzo różnią się jeśli chodzi o poziom THC. THC to jedno z wielu związków, które wydalane jest przez gruczoły rośliny cannabisu. W normalnym przypadku gruczoły znajdują się w organach rozrodczych rośliny względem innych części rośliny. Niektóre z innych związków znalezionych w roślinie cannabisu, jak cannabinoidy, znajdują się również w żywicy, którą produkuje roślina i mogą zmniejszać działanie THC, jak na przykład CBD. THC przy kontakcie z powietrzem może zostać zredukowane do cannabinoidu, który będzie miał własne działanie psychologiczne. Koncentracja THC zależy od sposobu, którym ta roślina jest hodowana. Cannabis, który zawiera minimalną ilość THC, do jednego procenta, uprawiany jest jako konopia przemysłowa.
Biosynteza THC
Tetrahydrocannabinol w roślinie cannabisu występuje w postaci kwasu tetrahydrocannabinolowego. Poprzez enzymatyczną kondensację z obydwu prekursorów geranylpyrofosfatu i kwasu oliwetolowego powstaje kwas cannabigerolowy, który w procesie enzymatycznym staje się kwasem tetrahydrocannabinolowym. Poprzez ciepło oraz promieniowanie UV dochodzi do dekarboksylacji kwasi i powstaje THC.
Ekstrakcja THC
THC jest bardzo litofilne, czyli ma skłonność do rozpuszczania się w tłuszczach. Może ono poprzez ekstrakcję zostać odizolowane od zawierającego THC materiału roślinnego. Nadają się do tego niepolarne albo słabo polarne rozpuszczalniki, jak alkany (czyli parafiny), aceton, alkohol izopropylowy albo etanol. Po odparowaniu rozpuszczalnika pozostaje oleisty ekstrakt w postaci żywicy. Skład tego ekstraktu jest zależny od wyboru rozpuszczalnika. Przy odpowiednich warunkach można uzyskać bardzo wysoką koncentrację THC. Ekstrakt ten zwany jest również olejem, olejem haszyszowym, „honeyoil“ czy „red oil“. Za pomocą butanu, czyli gazu z zapalniczek, można przy bardzo niskich temperaturach wyekstrahować z materiału roślinnego lipofilne składniki. Metoda ta niesie jednak ze sobą spore ryzyko wybuchu pożaru i eksplozji. Butan paruje już w temperaturze pokojowej . Otrzymany w ten sposób ekstrakt ma wygląd podobny do bursztynu, w temperaturze pokojowej jest bardzo gęsty i ciągnie się jak żywica. Jeśli go ochłodzimy, staje się bardzo szybko twardy.
Formy Konsumpcji THC
Spożywanie THC może odbywać się w róży sposób. Najbardziej rozpowszechnioną formą jest palenie haszyszu albo marihuany, czystej bądź wymieszanej z tytoniem. Pod koniec XIX wieku w wiejskich regionach Europy palono krajankę (dzisiaj powiedziano by trawkę) w specjalnych fajkach albo jako skręt. Te zawierały jednak mniejsze dawki THC niż współczesne jointy. Często materiał zawierający THC palony jest też w bongo albo fajkach wodnych bądź parowane w waporyzatorze po czym inhalowane. Oprócz tego THC jest też przetwarzane w daniach i napojach. Ze względu na to, że jest lipofilne, często przetwarzane jest w bogatych w tłuszcze produktach spożywczych, jak mleko, ciasta, babeczki. Takie posiłki bogate w THC często działają o wiele silniej niż ta sama spalona dawka, są też trudniejsze w dozowaniu i działają z opóźnieniem do nawet czterech godzin. Trzeba wziąć to pod uwagę szczególnie, jeśli prowadzimy samochód. THC nie można podawać dożylnie z powodu jego rozpuszczalności w tłuszczach, gdyż do tego potrzebny by był emulgator.
Farmakologia THC
Mechanizm oddziaływania cannabinoidów jest w swoim ogóle mało rozumiany. Decydujące w oddziaływaniu THC są receptory endocannabinoidowe CB1 i CB2: centralne (czyli dotyczące mózgu) oraz obwodowe (czyli oddziałujące na ciało) efekty są przetwarzane przez receptor CB1, receptor CB2 jest aktywny w kończynach oraz komórkach immunologicznych mózgu. Takie znaczenie tych receptorów nie ma związku z THC, mają one jednak ważną funkcję w naszym ciele. Anandamidy to endogenne substancje, które jak acetylocholina, funkcjonują w synapsach jako neuroprzekaźniki i wchodzą w reakcje z tymi receptorami cannabinoidowymi. W ten sposób w synapsie jest transmitowany impuls. Ale również THC wchodzi w reakcje z tymi receptorami, czyli dba o nienaturalnie zawyżoną transmisję impulsów w tych synapsach. Właśnie to uwarunkowuje objawy centralnego układu nerwowego jak uczucie szczęścia, relaks oraz efekt przeciwbólowy. W pniu mózgu, gdzie koordynowane są ważne funkcje życiowe, jak oddychanie, jest tylko kilka albo w ogóle nie ma tych receptorów, co może wskazywać na to, że te procesy powodowane przez THC nie są bezpośrednio pod jego wpływem. W hipokampie, gdzie mieści się pamięć krótkotrwała, znajduje się za to bardzo duża ilość tych receptorów. Tam rozstrzyga się, czy dana informacja jest ważna i w jaki sposób zostanie ona przetworzona, to znaczy, czy zostanie ona zapomniana czy zapisana w pamięci długotrwałej. Wyjaśnia to, dlaczego THC ma znaczący wpływ na pamięć krótkotrwałą. Komórki odpornościowe posiadają receptory CB, oznacza to, że cannabinoidy mają wpływ na układ odpornościowy. Receptory endocannabinoidowe znajdują się ponadto w śledzionie. Powiązane z ciałem oddziaływania są też przekazywane całkowicie centralnie. Stopień naszego rozbudzenia (sen, narkoza vs. czujność) współdecyduje o działaniu na frekwencję oddechu oraz bicia serca. THC działa na znarkotyzowane zwierzęta z reguły spowalniając ich frekwencję bicia serca, podczas gdy rozbudzone zwierzęta reagują podwyższeniem pulsu (tak samo, jak człowiek).
Metabolizacja THC
THC w naszym organizmie najpierw utlenia się i staje się 11-OH-THC (11-hydroksyl-THC). Ten produkt rozkładu również jest psychoaktywny i jest kolejno metabolizowany do 11-nor-9-carboxy-THC (THC-COOH, kwas karboksylowy THC). U ludzi oraz zwierząt identyfikuje się ponad 100 różnych metabolitów THC, te dwa przytoczone są jednak produktami głównymi. Metabolizacja odbywa się w wątrobie i poprzez enzymy cytochrom P450 2C9, 2C19 i 3A4. Ponad 65% THC jest wydalanych wraz ze stolcem i około 20% w moczu. Głównym metabolitem w moczu wraz z kwasem glukuronowym jest estryfikowany kwas karboksylowy THC (THC-COOH) i wolny THC-COOH, podczas gdy w kale dominuje 11-OH-THC.
Toksyczność THC: Dawka Letalna (LD50)
LD50 jeśli chodzi o THC u myszy wynosi 42mg/kg masy ciała, podany dożylnie i 482 mg/kg przy podaniu doustnym, u małpy makaka królewskiego po dożylnym podaniu 128 mg/kg masy ciała THC dochodzi do śmierci poprzez niewydolność serca oraz zatrzymanie oddechu. LD50 u człowieka nie jest sprawdzana i nie da się jej z dokładnością obliczyć. Jeśli przyjmiemy, że potencjalna doustna LD50 dla człowieka wynosi 150 mg/kg masy ciała, to człowiek o wadze 70 kg po doustnym spożyciu (nie spaleniu) ilości 10,5 g THC umarłby z prawdopodobieństwem 50 %. Ilość ta zawarta jest w około 130–260 g produktu cannabisowego z zawartością 4−8 % THC. Należy jednak pamiętać, że THC przez jelita jest o wiele gorzej wchłaniane niż poprzez płuca.
Jakie Działanie ma THC?
THC to psychoaktywny cannabinoid. Już samo to mówi nam o tym, że THC posiada zdolność zmiany zachowania człowieka poprzez połączenie receptorów na komórkach nerwowych, co wyjawia się w zmianie aktywności. Jak dokładnie działa THC nie zostało jeszcze naukowo wyjaśnione. Wiadomo jednak, że tetrahydrocannabinol oddziałuje na receptory w mózgu, które znajdują się w komórkach nerwowych. W poszczególnych regionach mózgu, które mają związek z pamięcią, koordynacją, myśleniem, przyjemnością i poczuciem czasu, zawarte są receptory cannabinoidowe. Również nerwy w innych częściach ciała posiadają takie receptory. Oddziaływanie THC może być różne i częściowo jest zależne od tego, jaki gatunek marihuany spożywamy – cannabis indica czy cannabis Sativa i jego oddziaływanie ukazuje się w postaci rauszu, zwanego highem. THC zmniejsza ból, jednak nie reaguje w ten sam sposób z receptorami w mózgu, w jaki czynią to opioidy, takie jak morfina heroina oraz inne narkotyki, które pochodzą z kwiatu maku. THC poprzez stymulację komórek mózgowych, które wydzielają dopaminę, stwarza euforię. THC interweniuje zatem również z tym rodzajem, z którym mózg przetwarza i tworzy nową pamięć. Może to powodować u ludzi halucynacje oraz zawody albo zmienić ich sposób myślenia. Poprzez wszystkie te oddziaływania cannabis jest bardzo lubianym narkotykiem. THC jest znane również z tego, że wspomaga apetyt. U ludzi wywołuje on stan relaksu i ma wpływ na zmysł węchu, wzroku oraz słuchu. Jest znane z tego, że powoduje zmęczenie i u niektórych zmniejsza symptomy agresji. Kilka badań pokazało, że THC jest skuteczne przy walce z wymiotami oraz mdłościami i że posiada pewne właściwości, które działają przeciwko nudnościom. Z tego względu tetrahydrocannabinol to nie tylko naturalny, chemiczny środek, który chętnie spożywany jest dla przyjemności, ale również środek, który coraz częściej znajduje zastosowanie w medycynie.
W Jaki Sposób Działają Receptory?
Komórki nerwowe komunikują ze sobą poprzez przekazywanie chemicznych wiadomości poprzez punkty kontaktowe, które nazywane są synapsami. Najbardziej aktywny składnik marihuany, czyli THC przekazuje sygnał receptorom cannabinoidowym i w ten sposób modyfikuje akcję nerwów. Obszary mózgu z wysokimi koncentracjami receptorów cannabinoidowych:
Kora mózgowa: Odgrywa rolę przy wspomnieniach, myśleniu, percepcji oraz świadomości. Efekty: zmieniona świadomość, zaburzenia percepcji, osłabienie pamięci, tymczasowe wyobrażenia i halucynacje.
Podwzgórze: Kieruje procesami metabolicznymi jak apetyt. Efekty: zwiększony apetyt.
Pień mózgu: Kontroluje wiele podstawowych funkcji, łącznie z pobudzeniem, dławieniem, ciśnieniem krwi oraz frekwencji bicia serca, poza tym odgrywa rolę przy odczuwaniu bólu, napięciu mięśni oraz ruchu. Efekty: zmniejszenie mdłości, przyśpieszone bicie serca, zmniejszone ciśnienie tętnicze, senność, zmniejszenie bólu, zredukowana spastyczność, zredukowanie drgawek.
Hipokamp: To klucz do zapisywania wspomnień oraz ich przywoływania. Efekty: osłabienie pamięci.
Móżdżek: Kieruje koordynacją oraz kontrolę mięśni. Efekty: zmniejszona spastyczność, osłabienie koordynacji.
Ciało migdałowate: Odgrywa rolę przy emocjach. Efekty: w niektórych przypadkach strach i panika, w innych zmniejszone poczucie strachu i blokada traumatycznych wspomnień, zredukowana wrogość.
Medyczne Zastosowanie THC
Półsyntetyczne THC, zwane dronabinolem, jest już wykorzystywane w wielu krajach na całym świecie jako środek znieczulający na receptę (nazwa handlowa Marinol®) i wykorzystywany przy anoreksji i wyniszczeniu u pacjentów zarażonych wirusem HIV oraz chorych na AIDS. Jest stosowany również jako środek przeciwwymiotny przy leczeniu cytostatycznym oraz terapii naświetlania w ramach choroby nowotworowej. Całkowicie syntetyczna pochodna THC o nazwie Nabilon ma podobne wskazania. Poza tym THC znajduje się w fazie testów klinicznych w leczeniu guzów oraz chorób autoimmunologicznych, jak stwardnienie rozsiane, choroba Leśniowskiego-Crohna czy wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Badania potwierdzają już, że THC skutecznie redukuje tiki u osób z zespołem Tourette’a.
Działania Uboczne THC
Tak jak każdy składnik aktywny, tak i THC może wywoływać skutki uboczne. Można je podzielić na dwie grupy:
Ostre skutki uboczne: Najczęstszym i najbardziej widocznym są zaczerwienione oczy. Ponadto konsumenci cannabisu często mówią o suchości w ustach. Mogą wystąpić mdłości, zawroty głowy, apatia, czyli brak energii oraz głód. Zaobserwowano również osłabienie pamięci jak i problemy z nauką, koncentracją oaz myśleniem. Stany lękowe, jak i panika czy podrażnienie również należą do rzadkich przypadłości. Dodatkowo może dojść do utraty orientacji w czasie. Rzadziej, przy bardzo dużych dawkach do utraty orientacji w przestrzeni oraz osobistej. W pojedynczych przypadkach zaobserwowano już depersonalizację, paranoję oraz zaburzenia motoryczne, jak drgawki lub ataksja. Może dojść do zaburzenia odczucia ciepła oraz zimna. Tetrahydrocannabinol może ponadto mieć wpływ na naszą gospodarkę hormonalną oraz układ sercowo-krwionośny. Bardzo rzadko występują halucynacje, sporne jest występowaniu flashbacków. Jednak większość z efektów ubocznych THC została zaobserwowana niemalże wyłącznie w przypadkach, gdy konsumenci nie mieli jeszcze żadnego bądź mało doświadczenia z produktami zawierającymi THC albo spożyli zbyt dużą jego dawkę.
Przewlekłe skutki uboczne: THC może, również przy umiarkowanym jego konsumowaniu, wywołać ukryte (już istniejące, ale nie wykryte) psychozy. Długotrwałe nadużywanie THC może mieć negatywny wpływ na nasze zasoby energii oraz pamięć. Jeśli palimy cannabis (bez nikotyny), pojawiają się zwyczajne skutki uboczne palenia: miażdżyca tętnic, a także znacznie zwiększone ryzyko zawałów serca i mózgu, rak jamy ustnej, krtani, płuc i pęcherza moczowego. Te skutki uboczne są jednak powodowane przez formę konsumpcji, a nie przez samo THC. Przy mieszanej konsumpcji THC oraz tytoniu, dochodzą do tego skutki uboczne palenia papierosów. Nie istnieją żadne wskazówki, aby THC miało teratogenne, czyli szkodliwe dla płodu, skutki, jednak mimo to kobiety ciężarne bądź karmiące piersią powinny zrezygnować z zażywania THC, ponieważ nie jest wykluczone, że mogą pojawić się szkody u nienarodzonego albo karmionego piersią dziecka.
Czy Można Przedawkować THC?
Zasadniczo możliwe jest spożycie zbyt dużej dawki tetrahydrocannabinol. Drugą sprawą jest jednak fakt, czy rzeczywiście można uznać to za przedawkowanie, co jest raczej wątpliwe. Z reguły przedawkowanie jest związane z faktem, że konsument znajduje się w śmiertelnym niebezpieczeństwie, a nawet umiera. Jednak przedawkowanie THC ze skutkiem śmiertelnym jest możliwe tylko teoretycznie. Naukowcy odkryli, że dana osoba musiałaby spalić około 1.500 funtów cannabisu w ciągu 15 minut, aby uzyskać śmiertelną dawkę tetrahydrocannabinolu, a tym samym znaczne przedawkowanie. Praktycznie rzecz biorąc jest to niemożliwe. Nawet przy doustnym zażywaniu konopi indyjskich osoba ważąca 70 kilogramów musiałaby spożyć około 70-130 gramów produktów cannabisowych o zawartości THC od ośmiu do piętnastu procent, a nawet wtedy prawdopodobieństwo przeżycia wynosi 50 procent. Przedawkowanie tetrahydrocannabinolu, które powoduje śmiertelny skutek, jest zatem dla ludzi praktycznie wykluczone. Nawet przedawkowanie THC, które ma zagrażające życiu konsekwencje, jest w normalnych warunkach mało co możliwe.
Jakie są Objawy Przedawkowania THC?
W przypadku przedawkowania THC, powinny wystąpić bardzo wyraźne i negatywne skutki na układ sercowo-naczyniowy. W takim przypadku akcja serca bardzo gwałtownie się spowalnia, powodując zagrażającą życiu tachykardię. W tym przypadku gwałtownie spada również ciśnienie krwi. Konsekwencje tych dwóch objawów bez interwencji medycznej byłyby ostatecznie odpowiedzialne za zatrzymanie krążenia i zatrzymanie oddechu, co skończyłoby się śmiercią. Jak już pisaliśmy, przedawkowania, które mogłyby wywołać takie objawy, są raczej natury teoretycznej i praktycznie ledwo lub niewykonalne.
Jak Długo THC Jest Wykrywalne w Organizmie?
Szczególnie wielu konsumentów marihuany często zastanawia się, jak długo THC jest rzeczywiście wykrywalne. Na to pytanie można odpowiedzieć w dość łatwy sposób, ponieważ za rozkład THC w organizmie są odpowiedzialne różne czynniki. Zasadniczo można powiedzieć, że przede wszystkim zależy to od tego, czy regularnie stosujesz cannabis, czy raczej rzadko, co odnosi się wyłącznie do wykrycia THC w moczu. W moczu metabolit THC, czyli THC-COOH można wykryć przez okres od dwóch do 35 dni, chociaż zdarzało się również u zwykłych konsumentów, że wykryto go w moczu nawet sześć tygodni po zażyciu. W literaturze opisano nawet przypadek, w którym THC można było wykryć w moczu 70 dni po spożyciu. Przy jednorazowym spożyciu cannabisu THC-COOH zwykle nie jest wykrywalne w moczu po około pięciu dniach. Jeśli chodzi o krew, to tutaj również nie da się zbyt długo wykryć THC. Z reguły metabolit THC nie jest wykrywalny we krwi po upływie siedmiu do dwunastu godzin. Czasami u regularnych konsumentów może się zdarzyć tak, że THC będzie wykrywalne we krwi do 27 godzin po ostatnim spożyciu. Nie jest to jednak regułą. Mogą zatem występować duże wahania wykrywalności THC we krwi lub w moczu, tak więc pod tym względem nie można podać dokładnego okresu czasu.
Statystyki Uzależnień od Różnych Substancji
Przeprowadzona przez National Institute on Drug Abuse, czyli Narodowy Instytut ds. Narkomanii analiza National Comorbidity Survey, która została opublikowana w 1994 r. w Experimental and Clinical Psychopharmacology i obejmowała 8.098 uczestników, pokazuje szacowany odsetek osób, którzy co najmniej raz zażywały daną substancję i się uzależniły. Jak się okazuje, najwięcej, bo 32% badanych osób jest uzależnionych od papierosów. Na drugim miejscu mieści się heroina z 23%, na trzecim kokaina (17%), na czwartym alkohol (15%), na piątym stymulanty (11%), natomiast dopiero na szóstym miejscu ex aequo z 9% anksjolityki, czyli leki przeciwlękowe oraz marihuana.
Cannabis i Medycyna
Nadal trwa debata na temat marihuany, którą z powodzeniem stosuje się jako lek. Lekarze, którzy wypowiadali się podczas Kongresu Komitetu w 2004 roku dla FDA, czyli Agencji Żywności i Leków powiedzieli, że konopie indyjskie są trudne do przetestowania pod kątem bezpieczeństwa i skuteczności, ponieważ substancja czynna może być różna w zależności od rośliny. Może to stanowić problem dla pacjentów, którzy próbują cannabisu. Dodali także, że FDA będzie otwarta na wszystkie badania naukowe dotyczące cannabisu do celów terapeutycznych. THC działa poprzez zmianę uwalniania przekaźnika w rdzeniu kręgowym i jest równoznaczne z łagodzeniem bólu.
Terapeutyczne Korzyści z Marihuany
Przeprowadzono wiele badań, które pokazują wiele korzyści wynikających z używania marihuany jako środka leczniczego:
Smak oraz apetyt: Cannabis znany jest z tego, że poprawia zmysł smaku oraz apetyt u pacjentów chorych na raka.
Ból neurologiczny: Poprawia objawy długotrwałego bólu neuropatycznego, zazwyczaj jest to ból wynikający z urazu układu nerwowego.
Ból po operacjach: Pomaga złagodzić ból po poważnych operacjach.
Leczenie raka: Substancje chemiczne zawarte w konopiach indyjskich pomagają spowolnić rozwój raka prostaty.
Stany zapalne: Pomagają złagodzić objawy zapalenia skóry.
Naukowcy i specjaliści prowadzą ciągłe i bieżące badania mające na celu wskazanie korzyści wynikających z używania konopi indyjskich u ludzi.
Czym Dokładnie Jest Cannabis?
Słowo marihuana oznacza “Maria” und “Juana” (Joanna). Słownik “Oxford Dictionary” uważa, że słowo to pochodzi od “Nahuatl”, czyli “uwięziony”. W przypadku stosowania jej jako relaksująca używka, marihuana dostępna jest w różnych postaciach, takich jak suszone zioło, proszek, żywica lub olej. Potoczne nazwy konopi to “zioło, ganja, hasz lub trawka”. Istnieje ponad tysiąc różnych odmian marihuany, które różnią się swoimi właściwościami, takimi jak smak, aromat, poziom THC oraz wiele innych. Mają one jednak coś wspólnego, otóż należą do jednego z trzech gatunków konopi, czyli sativa, indica albo ruderalis. Odmiany należące do gatunku sativy słyną z tego, że dodają nam energii, stymulują do działania, powodują unoszący high, sprawiają, ze jesteśmy kreatywni i są skuteczne szczególnie w walce z depresją. Niektóre ze znanych szczepów sativy są takie odmiany jak Power Flower, Amnesia Haze, Haze Berry czy Royal Moby. Odmiany gatunku indici mają nieco inne działanie niż sativy. Są one blokujące i uspokajające, szczególnie przy stanach lękowych oraz przy nadmiernym stresie. Wspomagają nasz apetyt i zapewniają głęboką relaksację. Są pomocne przy bezsenności, łagodzeniu bólu oraz mdłościach, powstających w wyniku chemioterapii. Znanymi szczepami indici są takie odmiany jak ICE, Northern Light, Blue Mystic, czy O.G. Kush.
Dlaczego Odmiany Konopi są Tak Różne?
Przy percepcji danej odmiany z pewnością ważną rolę odgrywają własne oczekiwania, jakie mamy wobec niej, jednak zgodność wypowiedzi jest bardzo znacząca. Czasami te oczekiwania są za bardzo uogólniane. Efekty w pierwszej linii są zależne od dwóch rodzajów składników zawartych w cannabisie – od cannabinoidów i terpenów. Cannabinoidy jak THC i CBD to struktury molekularne zawierające swoje własne właściwości i medyczne obszary oddziaływania. Terpeny to odizolowane w żywicy cannabisu oleje aromatyczne, które mają wpływ na efekty cannabinoidów. Również one posiadają własną grupę działania. Odmiany cannabisu to zatem suma różnych małych komponentów, które są genetycznie przekazywane dalej. To wyjaśnia niekwestionowaną jedność grup odmian, ale oczywiście pozostaje jeszcze miejsce dla pewnych wariacji.
Różnice Pomiędzy Konopiami Przemysłowymi a Medyczną Marihuaną
Różnica wyjaśnia się już w samej terminologii. Konopie przemysłowe mają zastosowanie tylko i wyłącznie w przemysłowym wykorzystaniu tych roślin, podczas gdy medyczna marihuana czy też medyczne odmiany marihuany są stosowane w medycynie. Konopie przemysłowe zawierają jedynie małą ilość THC i są uprawiane głównie w celu produkcji włókien konopnych. Również paździerze z konopi oraz jej nasiona mają znaczenie, ponieważ to właśnie z nich produkowany jest olej konopny. Kwiaty konopi oraz jej liście są natomiast używane do produkcji olejów eterycznych. Powierzchnia uprawy cannabisu na całym świecie wynosi nawet do 100.000 hektarów, jednak liczba ta zmienia się z roku na rok. W roku 2005 tą powierzchnię szacowano na 115.000 hektarów. Całe 80.000 hektarów przypisuje się tutaj Azji, 19.700 hektarów krajom europejskim,14.300 hektarów Ameryce Północnej oraz Południowej i 250 hektarów Australii. Wiodącymi krajami uprawiającymi cannabis są Chiny, Rosja, Francja oraz Kanada. Cannabis na relaksację. Marihuana czy cannabis jest bardziej znany z tego, że jest to nielegalny narkotyk, który sprzedawany jest na ulicach. Jest on jak papieros skręcany w „jointa” albo „blunta”, bądź palony w fajce, spożywany wraz z posiłkami czy też przyrządza się z niego herbatę. Jeśli spożywamy marihuanę wraz z posiłkami, to ma ona zarówno psychoaktywne, jak i psychologiczne oddziaływania. Aby wywołać którekolwiek z nich, trzeba spożyć minimum 10 mikrogramów THC na jeden kilogram masy ciała.
W jakich Formach Cannabis Jest Stosowany?
Surowa forma cannabisu jest lepiej znana jako jej wysuszone pąki, łodygi oraz liście. Jeśli chodzi o użycie w celu relaksacji, to jest to najchętniej wybierana forma i najbardziej prawdopodobna, jeśli chodzi o zastosowanie medyczne. W takiej formie jest on palony. Ponadto do znanych form marihuany zalicza się:
Haszysz: Można go palić albo rzuć. Jest skoncentrowana żywica, która pochodzi z kwiatów rośliny marihuany.
Olej haszyszowy: Olej haszyszowy można palić, przyjmować doustnie albo waporyzować. Powstaje on w wyniku ekstrakcji cannabisu w rozpuszczalniku, czyli alkoholu bądź też metodą CO2 albo przy użyciu butanu, i zawiera on wysoki poziom skoncentrowanego oleju.
Żywica: Żywica pochodzi z akumulacji osadów, które można znaleźć na przyborach używanych do palenia marihuany. W większości przypadków, gdy cannabis się skończy, można swoje przybory potrzymać nad parą wodną o niskiej temperaturze i zdrapać z nich resztki żywicy.
Jaka Jest Różnica Pomiędzy Haszyszem a Marihuaną?
Haszysz / Piece / Dope: Haszysz składa się przede wszystkim z żywicy żeńskich kwiatostanów konopi. Posiada on ciemny kolor i stałą, kruchą konsystencję. Do sprzedaży haszysz jest wytłaczany w formie bryły, które jednak często są dodatkowo rozrabiane z innymi roślinami. Haszysz najczęściej miesza się z tytoniem i w ten sposób się go pali, jednak można z nim przygotować ciasteczka z zawartością THC, które zwane są jako Space Cookies.
Joint / Spliff: Są to oznaczenia w kręgach cannabisowych na samodzielnie skręcone papierosy w kształcie stożka. Najczęściej haszysz czy marihuana nie są palone w czystej formie, tylko są mieszane z tytoniem albo ziołami. Palenie jointów potocznie zwane jest jaraniem.
Marihuana / Zioło / Ganja: Marihuana to nazwa wysuszonych i gotowych do palenia części rośliny cannabisu. Często pojęcia cannabis, konopia i marihuana są błędnie używane. Otóż cannabis to roślina zawierająca THC. Konopia to roślina bez THC, używana w przemyśle. Natomiast marihuana, jak już wyjaśniliśmy, to wysuszony i gotowy do użytku wyrób z rośliny cannabisu. Do jej produkcji zazwyczaj używa się żeńskich roślin cannabisu. Z wyglądu przypomina ona susz herbaciany albo wysuszone zioła o barwie zgniłej zieleni. W porównaniu do haszyszu marihuana zazwyczaj zawiera mniejszą dawkę THC, ponieważ jest mniej skoncentrowana.
Spice / Syntetyczne Cannabinoidy: Pod nazwami “Spice” albo “Smoke” sprzedawane są mieszanki ziołowe, które według wskazówek producenta służą do perfumowania pomieszczeń. Krótko mówiąc są to kadzidełka. Jednak te mieszanki w praktyce są używane do palenia. Zawierają one syntetycznie wyprodukowane cannabinoidy i stanowią niebezpieczeństwo, ponieważ są o wiele silniejsze niż naturalny cannabis i silniej działają, a ich koncentracja jest bardzo zmienna.
THC: Tetrahydrocannabinol (THC) to główny składnik aktywny cannabisu. W zależności od odmiany cannabisu poziom THC jest bardzo zróżnicowany. Hodowane w Europie rośliny konopi przemysłowej zawierają około 1,5 procent THC, podczas gdy odmiany orientalne zawierają średnio pięć procent. Rośliny cannabisu uprawiane w szklarniach zawierają nawet do 20 procent THC. W dzisiejszych czasach stworzono jednak już takie odmiany, które znacznie przekraczają tą granicę. Bynajmniej tak twierdzą ich producenci.
Poziomy THC Produktów Obracanych na Czarnym Rynku
Konwencjonalna, rosnąca w Europie Środkowej marihuana zawiera średnio 6 procent THC, podczas gdy ta rosnąca pod sztucznym światłem, specjalnie hodowana dla wysokiego poziomu THC (czyli modyfikowana genetycznie konopia) posiada około 20 procent THC. W Stanach Zjednoczonych w latach 70-tych miały początek właśnie takie hodowle. Szczególnie w Holandii od początku lat 80-tych tą praktykę kontynuowano i średni poziom THC tak zwanej “Nederwiet” ostatnio (w 2004 roku) wynosił około 20 procent. Mimo to wiadomości o niby nawet 50-krotnie zwiększonym poziome THC należy uznać za rażąco przesadzone. Amerykańscy naukowcy podkreślają, że podawane dla porównania zabezpieczonej marihuany szczególnie niskie poziomy THC w latach 60-tych i 70-tych (częściowo poniżej 1 procenta) wywodzą się stąd, że w tamtych czasach analizowano całą roślinę, łącznie z łodygami i liśćmi, natomiast dzisiaj badane są jedynie te konsumowane części, czyli wyłącznie kwiaty. Haszysz średnio posiada pomiędzy 5-10 procentami THC, przy czym – tak jak w przypadku marihuany – rozbieżność może być duża. Wysokiej jakości haszysz może również zawierać 20 procent THC. Produkowany w Holandii, z wysokiej jakości marihuany, haszysz (który jednak zawiera bardzo małą część rynku) zawiera nawet do 40 procent THC. Badanie Uniwersytetu w Leiden z roku 2006 zbadało jedenaście próbek marihuany pochodzących z holenderskich Coffee-Shopów, poziom THC wahał się pomiędzy 11,7% a 19,1%. Dwie próbki porównawcze cannabisu z holenderskich aptek wykazały 12,2% oraz 16,5% THC. Trudno dostępny na czarnym rynku olej haszyszowy może, w zależności od sposobu produkcji, zawierać nawet 90 procent THC. Należy jednak być tutaj szczególnie ostrożnym. Przy produkcji oleju haszyszowego należy używać wyłącznie niezanieczyszczonych rozpuszczalników (rozpuszczalniki używane do produkcji oleju haszyszowego to 2-propanol, eter naftowy, aceton albo czysta benzyna). Podczas ich wyparowania może zdarzyć się tak, że ich szkodliwe substancje pozostaną w oleju, a to może być zagrożeniem dla naszego zdrowia i życia.
THC w Ruchu Drogowym
THC oddziałuje na ośrodkowy układ nerwowy, dlatego po jego zażyciu należy zrezygnować z obsługiwania maszyn oraz prowadzenia pojazdów mechanicznych. Policja w trakcie kontroli jest w stanie udowodnić obecność THC w naszym organizmie za pomocą próbek potu, śliny, moczu czy też krwi nawet dłuższy czas po jego zażyciu. Czas przez jaki THC jest wykrywalne w moczu jest zależny od sposobu jego spożycia (przez jaki okres czasu, sposób zażycia, frekwencja, dawka) i jest wykrywalne w moczu przez okres od jednego tygodnia do nawet dwóch miesięcy. Obecnie sytuacja prawna jeśli chodzi o jazdę pod wpływem marihuany nie jest jednoznacznie wyjaśniona, jednak grożą za to srogie kary pieniężne, zakaz prowadzenia pojazdów i punkty karne. Policjanci na miejscu mogą przeprowadzić jedynie wstępne testy orientacyjne, próbka krwi jest badana dopiero później w laboratorium i to tam ustala się ilość THC. Jeśli okaże się, że we krwi są jakieś pozostałości THC to w tym momencie popełniamy wykroczenie. Eksperymenty przeprowadzone z przewlekle chorymi na stwardnienie rozsiane wykazały, że leczenie za pomocą THC czy środkami THC-podobnymi w żaden sposób nie mają wpływu na zdolność do prowadzenia pojazdami. Testy na większej ilości probantów, którzy częściowo otrzymywali tylko środek placebo, to potwierdziły. W Szwajcarii od początku roku 2005 również trzeba liczyć się z testami narkotykowymi (ang. „Drug Wipe“) w ruchu drogowym pomimo plotki, że używane przez tamtejszą policję szybkie testy w 80 procentach przypadków wykazują nieprawdziwe rezultaty. Inne, nieoficjalne organy mówią o nadużyciu prawa o ruchu drogowym, ponieważ pacjenci zażywający opiaty oraz inne, silne leki, pozostają zdolni do uczestniczenia w ruchu drogowym , podczas gdy konsumenci cannabisu są nie tylko karani, gdy aktualnie są pod wpływem tego narkotyku, ale również wtedy, gdy od zażycia minęło już kilka dni. Chodzi tutaj o wszystkie testy moczu, ponieważ nie udowadniają one obecności THC, a jego metabolitu, czyli kwasu karboksylowego THC (THC-COOH), o czym wspomnieliśmy na samym początku. Kwas karboksylowy THC nie posiada żadnego działania psychoaktywnego, jednak jest on jednak, w zależności od budowy fizycznej człowieka, różnie powoli albo szybko wydalany z organizmu i tym samym przed dłuższy czas, a nawet kilka tygodni, wykrywalny w moczu. W przeciwieństwie do tego testy śliny albo potu bezpośrednio wykrywają obecność THC.
